13.05.2024
Piotr Skowroński
200
13.05.2024
Piotr Skowroński
200
Jeśli chodzi o kontrakty na różnice kursowe (CFD), inwestorzy często zastanawiają się, jak długo je utrzymywać. W przeciwieństwie do niektórych instrumentów finansowych, kontrakty CFD nie mają określonej daty wygaśnięcia, dając inwestorom swobodę wyboru strategii handlowych. Jednak okres utrzymywania instrumentu pochodnego wpływa zarówno na koszty handlowe, jak i rentowność.
Inwestorzy wykorzystują kontrakty CFD do zawierania zakładów spekulacyjnych na ruchy cen różnych instrumentów finansowych bez posiadania samych aktywów. Mogą oni wybrać pozycję długą (kupno) lub krótką (sprzedaż) w zależności od przewidywanego kierunku zmian cen. Ta elastyczność pozwala inwestorom czerpać zyski z instrumentów pochodnych.
Jedną z zalet instrumentów pochodnych jest ich elastyczność pod względem okresu posiadania. Inwestorzy mogą utrzymywać pozycje zarówno przez krótki, jak i długi czas, w zależności od ich strategii handlowych i perspektyw rynkowych.
Traderzy krótkoterminowi, znani również jako day traderzy lub intraday traderzy, mogą utrzymywać aktywa przez kilka minut lub nawet kilka godzin. Starają się oni wykorzystać niewielkie wahania cen podczas jednej sesji handlowej, często zamykając wszystkie swoje pozycje przed końcem dnia handlowego, aby uniknąć dodatkowych kosztów i ryzyka, zwłaszcza na bardziej niestabilnych rynkach.
Niektórzy z najbardziej znanych day traderów naszych czasów, których nazwiska stały się legendarne ze względu na ich zdolność do czerpania zysków z krótkoterminowych ruchów rynkowych, to Paul Tudor Jones, George Soros i Jesse Livermore. Często polegali oni na analizie technicznej, analizie wykresów i wskaźnikach rynkowych, aby zidentyfikować krótkoterminowe okazje handlowe i dokonywać szybkich transakcji w celu uzyskania natychmiastowych zysków.
W przeciwieństwie do day traderów, swing traderzy koncentrują się na handlu przez kilka dni lub tygodni, mając na celu uchwycenie krótko- i średnioterminowych ruchów cen na rynku. Aktywnie badają wskaźniki techniczne, formacje wykresów i nastroje rynkowe, aby określić punkty wejścia i wyjścia w celu uchwycenia znaczących wahań cen.
Do znanych swing traderów należą legendarni inwestorzy, tacy jak George Soros, który dzięki swoim strategiom przeprowadził udane transakcje, w tym spadek funta brytyjskiego, oraz Stanley Druckenmiller, który jest byłym menedżerem Quantum Fund i specjalizuje się w rozpoznawaniu okazji handlowych i zarządzaniu ryzykiem. Paul Tudor Jones, znany ze swoich zyskownych transakcji podczas krachu na giełdzie w 1987 r., oraz Larry Williams, który został mistrzem świata w handlu kontraktami terminowymi, są również znani jako doświadczeni swing traderzy. Mark Minervini, autor i odnoszący sukcesy trader, który osiągnął imponujące wyniki na giełdzie, również zasłynął ze swojego podejścia do swing tradingu, w tym dyscypliny i zarządzania ryzykiem.
Inwestorzy preferujący strategie długoterminowe, znani również jako traderzy pozycyjni, analizują rynek przez dłuższy czas, utrzymując swoje pozycje na instrumentach pochodnych przez dni, tygodnie, miesiące, a nawet lata. Często koncentrują się na analizie fundamentalnej, oceniając wskaźniki ekonomiczne, wyniki finansowe spółek i wydarzenia geopolityczne w celu ustalenia, czy dane aktywa są niedowartościowane lub przewartościowane i wykorzystują te informacje do swoich długoterminowych inwestycji.
Warren Buffett, znany jako "Wyrocznia z Omaha", wyróżnia się jako odnoszący sukcesy inwestor i prezes Berkshire Hathaway, inwestując w spółki o silnej przewadze konkurencyjnej i utrzymując je przez lata, zgodnie z zasadami cierpliwości i inwestowania w wartość. Peter Lynch, który zarządzał funduszem Fidelity Magellan Fund, stosuje strategię "kupuj to, co znasz", koncentrując się na spółkach, z których produktami lub usługami jest zaznajomiony i prowadząc pełne badania oraz długoterminowe posiadanie akcji. Benjamin Graham, znany jako "ojciec inwestowania w wartość", wprowadził taktykę inwestowania długoterminowego opartą na kupowaniu akcji poniżej ich wewnętrznej wartości i utrzymywaniu ich przez długi czas, inspirując wielu inwestorów swoją klasyczną książką Inteligentny inwestor.
Jeśli chodzi o długoterminowe inwestowanie w akcje, instrumenty pochodne oferują elastyczność, ale ważne jest, aby wziąć pod uwagę ich koszty. Na przykład, utrzymywanie pozycji overnight na instrumentach pochodnych często wiąże się z opłatami finansowymi znanymi jako prowizje overnight lub stawki swap. Opłaty te naliczane są przez cały okres utrzymywania pozycji i mogą się różnić w zależności od czynników, takich jak wielkość pozycji i bieżące stopy procentowe.
Oprócz uwzględnienia kursów zamknięcia, inwestorzy powinni wziąć pod uwagę spread - różnicę między cenami kupna (ask) i sprzedaży (bid) kontraktów CFD. Czynnik ten może mieć wpływ na koszty otwarcia i zamknięcia, szczególnie w przypadku scalperów, którzy często otwierają i zamykają pozycje. Koszt prowizji overnight i spreadów może pochłonąć wszystkie zyski, dlatego ważne jest, aby wziąć je pod uwagę podczas handlu.
Ostatecznie decyzja o tym, jak długo utrzymywać pozycje, należy do tradera, który musi wziąć pod uwagę warunki rynkowe, swoje cele finansowe, tolerancję ryzyka i inne czynniki. Opracowanie dobrego planu handlowego i dokładne przemyślenie wszystkich aspektów pomoże traderowi osiągnąć sukces.
Recenzje